پایگاه اطلاع رسانی فقه حکومتی وسائل در کنار فعالیت های متعددی (پوشش دروس خارج فقه حکومتی مراجع و اساتید؛ پوشش همایشها، نشست ها و جلسات فقه حکومتی؛ معرفی مراکز فقه حکومتی؛ معرفی کتب فقه حکومتی؛ معرفی مقالات فقه حکومتی؛ معرفی پروژه های پژوهشی در دست انجام و در دست نشر فقه حکومتی و...) که در راستای ترویج و نشر فقه حکومتی در پیش گرفته است؛ در جدیدترین برنامه خود، اقدام به معرفی پایان نامه های حوزوی و دانشگاهی فقه سیاسی خواهد نمود. امید است که این اقدامات در راستای گسترش معارف دینی، بیش از پیش اهمیت مباحث مربوط به فقه حکومتی را برای اهل علم روشن سازد.
به گزارش سرویس سیاست پایگاه اطلاع رسانی فقه حکومتی وسائل؛ پایان نامه راهکارهای فقه سیاسی شیعه برای گسترش مشارکت سیاسی که توسط حجت الاسلام ناصرعلی رحمانی با موضوع فقه سیاسی در سال 1389 در مجتمع آموزش عالی فقه نگاشته و دفاع گردیده است؛ مشارکت سیاسی را از منظرهای متفاوتی مورد بحث قرار داده است.
گزارشی مختصر از موضوع پایان نامه:
مشارکت سیاسی از منظرهای متفاوتی، چون فلسفه سیاسی، جامعه‌شناسی سیاسی و فقه سیاسی با الگو و راهکارهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش الگوها و راهکارهای مشارکت سیاسی با نگاه فقه سیاسی بررسی شده و با تبیین مفاهیم اساسی، راهکارهایی چون شورا، بیعت، نصیحت ائمه مسلمین و امر به معروف و نهی از منکر، به عنوان مهم‌ترین راهکارهای مشارکت سیاسی از منظر فقه سیاسی تجزیه و تحلیل شده است. الگوی ایجاد مشارکت از طریق «شورا» در دو سطح شورا و تصمیم‌سازی و شورا و نظام‌سازی ارائه گردیده و بر نقش شورا در تصمیم‌سازی تأکید شده است. تصمیم‌سازی در اینجا اشاره به فرایندی دارد که در آن، شرایط و زمینه‌های لازم برای گفتگوی آزادانه و مستدل در باره موضوعی خاص فراهم آید و پس از تبادل نظر، تصمیم‌گیری صورت گیرد. در زمینه نقش شورا در تصمیم‌گیری‌ها در نظام اسلامی، دو نظر بین فقها وجود دارد. یکی اینکه اجرای تصمیم‌های اتخاذ شده توسط شورا برای حاکم لازم است و دیگری اینکه شورا نقش مشورتی برای حاکم دارد و حاکم باید نظرات مختلف را به خوبی بشنود؛ ولی تصمیم‌گیری نهایی با خود اوست. در الگوی «بیعت»، ماهیت بیعت و رابطه آن با حاکمیت، از منظرهای متفاوت تبیین گردیده و بر نقش بیعت در اقتدار، کارآیی و مقبولیت نظام سیاسی تأکید شده است. به نصیحت امام و حاکم اسلامی نیز به عنوان یک وظیفه دو سویه، از نظر فقه سیاسی نگاه شده است. همچنین امر به معروف و نهی از منکر نیز الگویی مهم و دارای آثار سیاسی فراوان، توصیف شده است. نگارنده در پایان به این نتیجه رسیده است که فقه سیاسی شیعه با طراحی راهکارهای سودمند و مؤثر فوق، بستر و زمینه را برای تحقق و گسترش مشارکت سیاسی مردم فراهم آورده است. وی عوامل مؤثر بر مشارکت سیاسی را در سه محور عامل اقتصادی، عامل اجتماعی و روانی و عامل ساختار سیاسی بررسی کرده و تأکید می‌کند که نوع ساختار سیاسی یک جامعه، اگر به صورت دموکراتیک طراحی شود، خود عامل بسیار قوی برای مشارکت خواهد بود.
علاقه مندان، جهت مطالعه متن کامل این پایان نامه می توانند به کتابخانه جامعة المصطفی العالمیة مراجعه نمایند.
استاد راهنمای این پایان نامه حجت‌الاسلام محمدجواد نوروزی عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) ؛ و استاد مشاور آن حجت الاسلام قاسم شبان‌نیا رکن آبادی عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) می باشند.
همچنین لازم به ذکر است که این پایان نامه در سال 1394 توسط مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی (ص) نیز به صورت کتاب به چاپ رسیده است. در توضیح این کتاب آمده است.823/208/حم