به گزارش سرویس فرهنگ و هنر پایگاه وسائل فراز هایی از سخنرانی استاد حسن رحیم پور ازغدی با موضوع امام خمینی(ره) و هنربه مخاطبین گرانقدر تقدیم می گردد.
امام، هنر و هنرمند را به دو گروه هنر شریف و هنر رذل تقسیم می کند. هنر در ۲ قسم متعهد به خدا و خلق و هنر متعهد به خلق و خودخواهانه وجود دارد. امام می گوید: هنرمندان و نویسندگان و شاعران باید به سهم خودشان و با توجه به توانی که دارند از فداکاران قدردانی کنند. هنرمندان باید مقاطع حماسه ها و پیروزی ها را در معرض نمایش توده ها و جوامع بشری و تاریخ بگذارند.باید روح شجاعت و حماسه را تقویت کنند.باید از این بچه ها الگو بسازند.
امام در جایی دیگر خطاب به هنرمندان در سطح جهان اسلام در پیام حج سال ۶۳ برای هنرمند یک مسئولیت تعریف می کنند: به هر وسیله که می توانید غفلت زدایی کنید.مسلمین را برای یک نهضت عمومی سراسری اسلامی در سراسر جهان مهیا کنید.بدانید که این امر شدنی است و ما می توانیم بر جهان مسلط شویم. مسلط شدن نه به مفهوم امپریالیستی که همه چیز در دست ما باشد برای له کردن بقیه.یعنی که ما می توانیم جهان را آزاد کنیم.
در سالگرد ۲۲ بهمن امام می گوید: هنرمند متعهد کسی است که هنرش را در راه تربیت صحیح جامعه به کار اندازد. ایشان می گوید: باید وضعیت تمام قشرها را در نظر بگیرند.نه اینکه هنر خاص طبقه ی اشرافی.یا هنرهایی که فقط یک عده ی خاصی آن را متوجه می شوند.
هنری که امام هنرمندان را به آن دعوت می کند ، هنری است که تمام مردم مخاطب آن است.البته با رعایت تفاوت ها. پس شاخص های هنر انقلابی این است که در راه تربیت صحیح جامعه باشد.وضعیت تمام اقشار جامعه در آن توجه شود و برای گروه خاصی نباشد.راه و روش زندگی شرافتمندانه و آزادمنشانه را با هنرها و نمایش نامه ها به مردم بیاموزند.از هنرهای بدآموز و مفسد جلوگیری کنند.
در سالگرد انقلاب ، امام از انقلاب هنری صحبت می کند و می گویند که انقلاب، اهداف سینمایی،ادبی،هنری دارد.باید افرادی باشند که این اهداف را تامین کنند. ایشان می گویند : این جامعه نیم قرن اسیر نشریات و سینمایی بود که ملت را به آغوش غرب غلتانید.و ضرر رسانه ها و هنر مبتذل از خطر توپ و تانک دشمن هم خطرناک تر است.چون خطر سلاح ها گذرا است ولی ضررهای فرهنگی و هنری باقی است.و نسل به نسل منتقل می شود.و سهل انگاری در این امور ساده اندیشی است.مساله ی هنر را نباید دست کم گرفت و باید افرادی باشند که در زمینه ی تئاتر و سینما و نقاشی و کاریکاتور و معماری و … با بینش دینی وارد شوند.افرادی با بینش دینی می توانند نظریه پردازی کنند که پشتوانه ی بیست سی سال فعالیت در معارف اسلامی داشته باشند.
نمی شود فقط بینش انقلابی داشت.باید بینش دینی داشته باشند.افرادی که با بینش انقلابی وارد این عرصه شدند چون بنیان فکری دینی نداشتند در دهه ی اول فیلمهایی می ساختند که کل فیلم درباره ی شخص کوری بود که به حرم امام رضا می رود و شفا می یابد و حالا در دهه ی سوم فیلمهایی می سازند در خدمت غرب.و به جنگ شرف و انسانیت و اخلاق و مذهب و همه چیز می روند. اینها نه اینکه انگیزه ای نداشتند،بلکه با انگیزه آمدند.ما در دهه های اول افرادی داشتیم که فیلمهایی برای جبهه و جهاد و شهادت می ساختند و دهه ی سوم فیلم می سازند برای مسخره کردن اینها.و دلیلش این است که صالح ماندن در عرصه ی هنر کار آسانی نیست.حتی در عرصه ی زندگی هم آسان نیست.
اینها فکر می کنند چون ما اول انقلابی بودیم کافی است و یک چراغی روشن شده و تا آخر روشن می ماند.باید به این چراغ سوخت رسانید.و این سوخت ،رگ گردن و داد زدن نیست.سوخت این کار، زحمت و کار و فکر و مطالعه است.بیست سی سال شب نخوابیدن است. خیلی ها شب اول عملیات ، انقلابی بودند و صبح روز بعد انقلابی نبودند.باید در عین سی سال مطالعه و تحقیق انقلابی ماند و این روحیه را حفظ کرد.فقط یک شب اینطور باشی مهم نیست.
امام خمینی بعد از جنگ ، خطاب به هنرمندان می گویند: کار بچه های جنگ تمام شد ولی جنگ شما تازه شروع شد.یعنی از این به بعد باید عملیات ها در عرصه ی هنر و ادبیات اتفاق بیافتد.عملیات هایی در عرصه ی علوم انسانی.باید خط شکنی های زیادی در علوم سیاسی و اقتصادی شکل بگیرد.این ها سخت تر از عملیات های آن زمان است. در جایی دیگر نیز امام خمینی،خطاب به هنرمندان می گویند: خون پاک صدها هزار هنرمند فرزانه جبهه های عشق و شهادت و شرف و عزت ، سرمایه ی زوال ناپذیر آن گونه هنری است که باید به تناسب عظمت و زیبایی انقلاب،همواره مشام جان زیباپسند طالبان جمال حق را معطر کند.
در اولین سالگرد جنگ خطاب به هنرمندان گفتند: خون اینها برای شما سرمایه است و این سرمایه زوال ناپذیر است.برای هنرمندانی که بتوانند در عصر جدید با یک جبهه ی هنری در خدمت اسلام باشند،به زیبایی های انقلاب توجه کنند. انقلاب ها در جهان مظهر خشونت و تخریبند ولی انقلاب در نظر امام خمینی ، مظهر زیبایی است.
امام خمینی می گفت هنر انقلابی و اسلامی و دینی آن هنریست که مرکزش جمال حق است. تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده ی اسلام ناب محمدی است.اسلام فقرای دردمند.اسلام پابرهنگان.اسلام تازیانه خوردگان تاریخ محرومان باشد.تنها هنری زیباست که کوبنده ی سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام است که به جنگ سرمایه داری غرب برود.نابود کننده ی اسلام رفاه و تجمل باشد.نابود کننده ی اسلام سازش و فرومایگی.و در یک کلمه نابود کننده اسلام آمریکایی باشد. من هنری را هنر قرآنی می دانم که به جنگ چنین هنری برود.
در سینمای ما جای خالی فکر و اخلاق را با نشان دادن موی سر و بدن افراد پر می کنند.اینها حتی قدرت احساس و عاطفه را هم ندارند.در صورتی که با احساس و عاطفه می توان بهترین سینماها را ساخت.در یک سینما،معقولات به نفع محسوسات ، عقب نشینی می کنند.طبیعت زدگی بر حقیقت گرایی غلبه می کند.
هنر امام،هنر گره زدن مُلک وملکوت به یکدیگر است. تمامی نوابغ و افرادی که اسمشان در تاریخ است،اهل خلوت بودند.که نظریات رهایی بخش دادند نه نظریات مفسد. امام هم می گفتند که هنرمند باید اهل تهذیب نفس باشد./924/ص
منبع: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی
http://rcica.ir/Default.aspx?page=553§ion=newlistItem&mid=59712&pid=128222&ln=fa