vasael.ir

[1] . ابن ابى الحدید، جلد 11، صفحه‏ى 29، خطبه 201.

« لَمْ یَزَلْ أَمْرِی مَعَکُمْ عَلَى مَا أُحِبُّ حَتَّى نَهِکَتْکُمُ الْحَرْبُ وَ قَدْ وَ اللَّهِ أَخَذَتْ مِنْکُمْ وَ تَرَکَتْ وَ هِیَ لِعَدُوِّکُمْ أَنْهَکُ لَقَدْ کُنْتُ أَمْسِ أَمِیراً فَأَصْبَحْتُ الْیَوْمَ مَأْمُوراً وَ کُنْتُ أَمْسِ نَاهِیاً فَأَصْبَحْتُ الْیَوْمَ مَنْهِیّاً وَ قَدْ أَحْبَبْتُمُ الْبَقَاءَ وَ لَیْسَ لِی أَنْ أَحْمِلَکُمْ عَلَى مَا تَکْرَهُونَ ».

- صبحى صالح، صفحه‏ى 136، خطبه 92.

  «قَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ وَ إِنْ تَرَکْتُمُونِی فَأَنَا کَأَحَدِکُمْ وَ لَعَلِّی أَسْمَعُکُمْ وَ أَطْوَعُکُمْ لِمَنْ وَلَّیْتُمُوهُ أَمْرَکُمْ وَ أَنَا لَکُمْ وَزِیراً خَیْرٌ لَکُمْ مِنِّی أَمِیراً».

- صبحى صالح، صفحه‏ى 363، نامه 1.

«مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَى أَهْلِ الْکُوفَةِ جَبْهَةِ الْأَنْصَارِ وَ سَنَامِ الْعَرَبِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّی أُخْبِرُکُمْ عَنْ أَمْرِ عُثْمَانَ حَتَّى یَکُونَ سَمْعُهُ کَعِیَانِهِ إِنَّ النَّاسَ طَعَنُوا عَلَیْهِ فَکُنْتُ رَجُلًا مِنَ الْمُهَاجِرِینَ أُکْثِرُ اسْتِعْتَابَهُ وَ أُقِلُّ عِتَابَهُ وَ کَانَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَیْرُ أَهْوَنُ سَیْرِهِمَا فِیهِ الْوَجِیفُ وَ أَرْفَقُ حِدَائِهِمَا الْعَنِیفُ وَ کَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِیهِ فَلْتَةُ غَضَبٍ فَأُتِیحَ لَهُ قَوْمٌ فَقَتَلُوهُ وَ بَایَعَنِی النَّاسُ غَیْرَ مُسْتَکْرَهِینَ و لَا مُجْبَرِینَ بَلْ طَائِعِینَ مُخَیَّرِینَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ دَارَ الْهِجْرَةِ قَدْ قَلَعَتْ...»

-صبحى صالح، صفحه‏ى 379، نامه 24.

«هَذَا مَا أَمَرَ بِهِ عَبْدُ اللَّهِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ فِی مَالِهِ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ لِیُولِجَهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ یُعْطِیَهُ بِهِ الْأَمَنَةَ».

-صبحى صالح، صفحه‏ى 410، نامه 38.

«مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ غَضِبُوا لِلَّهِ حِینَ عُصِیَ فِی أَرْضِهِ وَ ذُهِبَ بِحَقِّهِ فَضَرَبَ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْمُقِیمِ ...».

-صبحى صالح، صفحه‏ى 82، خطبه 40.

«قالَ ( علیه‏السلام  )کَلِمَةُ حَقٍّ یُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ نَعَمْ إِنَّهُ لَا حُکْمَ إِلَّا لِلَّهِ وَ لَکِنَّ هَؤُلَاءِ یَقُولُونَ لَا إِمْرَةَ إِلَّا لِلَّهِ وَ إِنَّهُ لَا بُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ أَمِیرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ یَعْمَلُ فِی إِمْرَتِهِ الْمُؤْمِنُ وَ یَسْتَمْتِعُ فِیهَا الْکَافِرُ وَ یُبَلِّغُ اللَّهُ فِیهَا الْأَجَلَ وَ یُجْمَعُ بِهِ الْفَیْ‏ءُ وَ یُقَاتَلُ بِهِ الْعَدُوُّ وَ تَأْمَنُ بِهِ السُّبُلُ وَ یُؤْخَذُ بِهِ لِلضَّعِیفِ مِنَ الْقَوِیِّ حَتَّى یَسْتَرِیحَ بَرٌّ وَ یُسْتَرَاحَ مِنْ فَاجِرٍ وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَى أَنَّهُ ( علیه‏السلام  )لَمَّا سَمِعَ تَحْکِیمَهُمْ قَالَ حُکْمَ اللَّهِ أَنْتَظِرُ فِیکُمْ وَ قَالَ أَمَّا الْإِمْرَةُ ».

-صبحى صالح، صفحه‏ى 323، خطبه 208.

« أَمْرِی مَعَکُمْ عَلَى مَا أُحِبُّ حَتَّى نَهِکَتْکُمُ الْحَرْبُ وَ قَدْ وَ اللَّهِ أَخَذَتْ مِنْکُمْ وَ تَرَکَتْ وَ هِیَ لِعَدُوِّکُمْ أَنْهَکُ. لَقَدْ کُنْتُ أَمْسِ أَمِیراً فَأَصْبَحْتُ الْیَوْمَ مَأْمُوراً وَ کُنْتُ أَمْسِ نَاهِیاً فَأَصْبَحْتُ الْیَوْمَ مَنْهِیّاً وَ قَدْ أَحْبَبْتُمُ الْبَقَاءَ وَ لَیْسَ لِی أَنْ أَحْمِلَکُمْ عَلَى مَا تَکْرَهُونَ».

-ابن ابى الحدید، جلد 7، صفحه‏ى 33، خطبه 91.

«دَعُونِی وَ الْتَمِسُوا غَیْرِی».‏

-عبده، جلد 1، صفحه‏ى 181، خطبه 88.

«دَعُونِی وَ الْتَمِسُوا غَیْرِی فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْب».

-عبده، جلد 3، صفحه‏ى 2، نامه 1.

«... فَأَسْرِعُوا إِلَى أَمِیرِکُمْ وَ بَادِرُوا جِهَادَ عَدُوِّکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ».

-بنیاد، صفحه‏ى 389، نامه 61.

«الْجَانِبِ وَ لَا سَادٍّ ثُغْرَةً وَ لَا کَاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْکَةً وَ لَا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ وَ لَا مُجْزٍ عَنْ أَمِیرِهِ وَ السَّلَامُ».

[2] . حکمت209.

[3] . تحفه تشید در تاریخ اولین امارت شیعه/تالیف علی‌اکبر تشید. سرشناسه: تشید، علی‌اکبر، ۱۲۷۴ -. مشخصات نشر: [بی‌جا: بی‌نا]، ۱۳۶۵ق، =۱۳۲۴.:شهاب.

(14جمادی الثانی سال 66 تا 20ذی القعده سال67) این حکومت بر اساس حمایت تام ایرانیان و بر محور شور و فکر ایرانی دور می زد.((اولین امارت شیعه نگارش علی اکبر تشید)).

[4] . نقشه امارت های سه گانه آل بویه در سال 970 میلادی-عصر قدرت گیری حکومتهای شیعی

محمد حسین قربانیان می 4, 2016 تاریخ ایران اسلامی.

حکومت آل بویه در سالهای (۳۲۰–۴۴۷ ق / ۹۳۲–۱۰۵۵ م) در مناطق وسیعی از جهان اسلام حکومت می کردند. این نقشه مربوط به سه امارت آل بویه در زمان حکومت این خاندان در سال 970 میلادی است؛ حکومت خاندان آل بویه از همان آغاز به سه قسمت تقسیم شد. علی(عماد الدوله) که برادر بزرگتر بود بر مناطق جنوبی ایران به مرکزیت شیراز حکومت می کرد، حسن(رکن الدوله) در مناطق مرکزی ایران (که به «جبال» موسوم بود) به مرکزیت ری امارت داشت.

و احمد برادر کوچکتر همان بود که بغداد را فتح کرد و «معزالدوله» لقب داشت؛ رمز پیروزی آل بویه در نسل اول این خاندان آنطور که مورخان نقل کرده اند، اتحاد پولادین این سه برادر بود و البته در زمان عضدالدوله(پناه خسرو پسر حسن) تمام حکومت آل بویه یکپارچه شد و به اوج شکوفایی خود رسید.

حکومت آل بویه اولین حکومت گسترده شیعیان و علوی مذهبان بودند؛ در زمان حکومت آل بویه شیعیان با فراغ بال بیشتری فعالیتهای خود را انجام می دادند؛ در همین دوره شاهد شکوفایی علوم مختلف در میان شیعیان هستیم دوره ای که دانشمندانی چون شیخ مفید و شیخ صدوق فرصت شکوفایی یافتند.(سایت تخصصی تاریخ اسلام) و نیز در همین دوره بود که به نوعی تشیع مذهب رسمی خلافت شد و عزاداری بر ائمه ی اطهار (ع) از همین دوره آل بویه مرسوم شد.

نقشه به خوبی حکومت های معاصر با آل بویه را نشان می دهد؛ سامانیان که در این دوره ضعیف شده بودند در شمال شرقی و حکومت غزنویان که به اوج خود نزدیک می شد در جنوب شرقی نقشه به خوبی آشکار هستند؛ حکومت حمدانیان نیز در شمال غربی سیطره حکومت آل بویه یکی از دیگر حکومتهای شیعی آن دوره بود که البته با اوجگیری آل بویه، درگیری بین این دو حکومت شیعی گریز ناپذیر بود؛ چیزی که در نقشه ذکر نشده است خلافت فاطمیان در مصر و شمال آفریقا است که بزرگترین حکومت شیعی در تاریخ را بنا نهاده بودند.

در جنوب خلیج فارس هم حکومت اسماعیلی قرمطیان به چشم می خورد و جنوب دریای خزر هم گویا میدان سلطه ی خاندان آل زیار بوده است؛ بنابراین بی راه نیست اگر با توجه به این نقشه ادعا کنیم این دوره تاریخی، دوره اوج گیری قدرت شیعی در سراسر جهان اسلام و لااقل در نقاط مرکزی و مهم جهان اسلام بوده است.

[5] . سیف الدوله صدقه، امیر شیعی بنی مزید.