به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فقه حکومتی وسائل؛ با پیشرفت تاریخ بشریت ترفند های نفوذ در ارکان جوامع و حکومت ها شکل پیچیده تر به خود می گیرد، در صحنه های جنگ های خون آلود عصر کنونی افسران رزمی جای خود را به عناصر اطلاعاتی خبره ای داده اند که با الگوگیری از امام زمان خویش در حفظ اسرار و سکوت، صفحات اسرار حزب شیطان را ورق زده و تمام هم غمشان فراهم آوری زمینه ظهور آخرین شمشیر الهی در غلاف است.
همانگونه که عقل حکم می کند، شرع مقدس اسلام نیز موید این مطلب است که تک تک اعضای حزب خدایی باید اسرار نظامی و حیاتی جوامع اسلامی را حفظ کرده و همانگونه که ائمه اطهار و شاگردان آنها همچون علی بن یقطین با رعایت اصول حفاظت و اطلاعات اهداف الهی را در بین بشریت پیاده کرده اند؛ در مسیر پیشبرد اهداف تکامل بشریت و پیاده سازی آموزه های ائمه اطهار قدم بردارند.
البته نکته ایی را باید در این بین تذکر داد و آن این که همانگونه که شرع مقدس اسلام عده ای را به عنوان عناصر اطلاعاتی به واجب عینی حکم به تجسس و کسب اطلاع می کند، همانگونه نیز برای این فریضه مهم حد و حصر و حریم های خصوصی را تدوین کرده است که عناصر امنیتی باید به این مهم توجه ویژه داشته باشند.
با بررسی تاریخ اسلام و ائمه اطهار این موضوع مورد تایید قرار می گیرد که سیره آنها سرشار از نکات اطلاعاتی است؛ نکاتی مانند: استفاده از نام مستعار، راه اندازی شبکه های پنهان و مخفی همراه با راه های ارتباطی بسیار قوی و پنهان، ارسال نفوذی، و حمایت های جانی مالی و آبرویی از شیعیان.
در این نوشتار کوتاه نگاهی کوتاه به سیره امنیتی امام زمان عجل الله خواهیم انداخت.
راه اندازی شبکه ارتباطی نایبان
شبکه ارتباط غیر مستقیم با امام معصوم که از زمان امام باقر علیه السلام شکل گرفته بود، در دوران امام زمان عجل الله شکل منسجم تری به خود گرفت و به صورت ارتباط از طریق نواب ظهور و بروز کرد.
رعایت کامل مسائل امنیتی
نایبان در دوران غیبت بسیار مراقبت در مسائل امنیتی داشتند به گونه ای که هرگز در نامه ها از امام نام نمی آوردند و از کد و رمز هایی مانند «کتبت الی الناحیه» استفاده می کردند؛ نکته دیگر نیز این بود که با این که در بین علویان افرادی با ظرفیت نیابت وجود داشت اما امر مهم نیابت را افرادی غیر علوی عهده دار بودن که این نبود مگر رعایت اصول حفاظتی.
دشمن شناسی
توقیعی که امام زمان درباره شلمغانی کتابت کردند و به حسین بن روح رساندند از جمله تدابیر امام زمان عج الله برای شناساندن دقیق دشمن اصلی به شیعیان بود.
تقیه
حسین بن روح در جلسه مناظره ای که بین دو نفر از دانشمندان بر قرار بود؛ گفت آنچه مورد اتفاق اصحاب پیغبر بود این است که صدیق را مقدم دارند، بعد از او فاروق و بعد از وی عثمان ذوالنورین آنگاه علی وصی، اهل حدیث هم بر این عقیده اند و در نزد ا هم صحیح همین است؛ پس از این گفته حسین بن روح بود که اهل سنت حاضر در جلسه او را بسیار احترام کرده و به کسانی که به او رافضی می گفتند بد گفتند.
کتمان(رازداری)
زمانی که به عبد الله بن سلیمان وزیر اطلاع دادند که گروهی به عنوان وکلای ولی عصر در بین مردم وجود دارند و از طرف مردم به آنها اموالی می رسد؛ عبد الله دستور داد از طریق جاسوس ها به آنها پول برسانید و بعد از آن، این افراد را دستگیر کنید.
در این ایام بود که دستور رسید از هیچ کس مالی را دریافت نکنید و خود را به ندانستن بزنید؛ پس از آن بود که نواب خود را ندانستن موضوع زدند و از هیچ کس مالی را دریافت نکردند و خود را به مطلع نبودن از موضوع زدند.
استفاده از نام مستعار
محمد بن صالح می گوید:
چون پدرم از دنیا رفت و کار به دست من افتاد، پدرم از مردم سفته هایی داشت که از مال «غریم» بود.
شیخ مفید می گوید: این لفظ یعنی غریم رمزی در میان شیعیان قدیم بود که مقصودشان از این لفظ امام زمان بوده و از روی تقیه این گونه از حضرت نام می بردند.
پیشگیری حفاظتی
علی بن محمد می گوید: دستور منع زیارت مقابر قریش«امام کاظم و امام جواد علیهما السلام» و زیارت حائر حینی از ناحیه مقدسه جهت حفظ جان و پیشگیری از آزار آنها صادر شد.
ضد فریب
امام زمان وقتی دید که جعفر همراه شیعیان حاضر جلو رفت تا بر پیکر امام عسکری علیه السلام نماز بخواند، سکوت و غیبت را روا ندانست و در پیش روی او حاضر شد و با قاطعیت فرمود: «تاخر یا عم فانا احق بالصلاه علی ابی/ای عمی پس برو که من برای ناز خواندن بر پدرم از تو سزاوارترم». /929/ 703/ قا