درششمین نشست اساتید منتخب علوم انسانی اسلامی مطرح شد؛
وسائل ـ عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: جامعه شناسی به وجود جامعه مبتنی نیست که اگر فرد نادیده گرفته شود راه حلها متفاوت میشود چراکه نظریهها مبتنی بر تعریف علم، عقل و فلسفه هستند و در عین حال ما بحث علمی انجام نمیدهیم بلکه کار عقلانی صورت میگیرد و این مباحث برای هویت بخشیدن به علم است.
به گزارش خبرنگار وسائل، ششمین نشست اساتید منتخب علوم انسانی اسلامی با تأکید بر الگوی دینی مواجهه با آسیبهای اجتماعی و نقد الگوهای غربی به همت مرکز پژوهشهای علوم انسانی اسلامی صدرا و با همکاری دانشگاه جامع امام حسین(ع) و دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، پنجشنبه 11 مهرماه در سالن بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد.حجتالاسلام والمسلمین حمید پارسانیا، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در این نشست به تشریح «ادله اثبات وجود جامعه در چارچوب فلسفه اسلامی» پرداخت، گفت: دلیل و برهان نخست از مقدمات حکمت مشاء بهره برده و در چارچوب حکمت اشراق است. دلیل دیگر مبتنی بر مقدماتی است که در حکمت متعالیه آمده است و دلیل سوم ریشه در بحث اعتباریات علامه طباطبایی دارد.وی در بیان تعاریف سه گانه این برهان گفت: برهان نخست و سوم مبتنی بر حکمت مشاء است و برهان دوم جامعه را در افق وحدت معرفی می کند و مبتنی بر اصولی است که حکمت متعالیه است و اثبات وجود فرهنگ است که به دنبال آن وحدت جامعه در ذیل وحدت فرهنگ به وجود می آید. حجت الاسلام حسین سوزنچی، دانشیار دانشگاه باقرالعلوم(ع) در ادامه این نشست با طرح دو اشکال فلسفی و جامعه شناسی نسبت به «ادله اثبات وجود جامعه در چارچوب فلسفه اسلامی» گفت: برهان کلی طبیعی سراغ صرف الشی می رود که درست است و این اشکال فلسفی است اما در جامعه شناسی این مبحث کجا خود را نشان می دهد. جریان هائی است که جامعه را ساختار و کل می بیند و برخی جامعه را به مبنای درون کنش تعریف می کنند و از طرفی در دعوای اصالت فرد و جمع می خواهد وسط را بگیرد؛ اینکه بخواهیم از دل معنا ساختار را تفسیر کنیم درست نیست.مهدی حسینزاده، استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران با طرح این پرسش که آیا وجود جامعه شناسی متوقف بر وجود مستقیم جامعه است، گفت: در جامعه شناسی با جوامع مواجه هستیم و با کل طبیعی یک انسان در این وضعیت اگر جامعه را ماهوی بگیریم چطور جوامع از یکدیگر جدا می شوند.وی ادامه داد: جامعه شناسی از آن حیث که افراد در این عالم حضور دارند و بر روی آنها مطالعات صورت می گیرد قابل طرح است و اگر جامعه شناسی از حیث دیگر بررسی شود آیا درست است که جامعه را در ظرف دیگری در نظر بگیرید در حالی که عالم مادی دارید و عالم و علم و معلوم از حیث دیگر و ظرف دیگر جامعه شناسی را تعریف می کند و دیگر اینکه فیلسوفان علوم اجتماعی ابزارگرا شده اند و در عالم بودن ملاک ها مشخص هستند. حجتالاسلام والمسلمین پارسانیا در پاسخ به نقدهای مطرح شده گفت: در برهان اول صرف الشی اگر لا به شرط گرفته شود یعنی در همه انسان ها با همه انسان هائی است که حضور دارند و از طرفی برهان نخست با معنا کاری ندارد و برای فرد و جامعه هر دو هویت قائل است و فرانکفورتی عمل می کند.وی در پاسخ به نقد دوم گفت: جامعه شناسی به وجود جامعه مبتنی نیست که اگر فرد نادیده گرفته شود راه حل ها متفاوت می شود چراکه نظریه ها مبتنی بر تعریف علم و عقل و فلسفه هستند و در عین حال ما بحث علمی انجام نمی دهیم بلکه کار عقلانی صورت می گیرد و این مباحث برای هویت بخشیدن به علم است و از طرفی کلی طبیعی در یک فرد است چراکه کلی طبیعی واحد است و این مبحث را فارابی دارد که در این صورت کلی طبیعی را می توان واحد نوعی دید./202/241/ح