به گزارش خبرنگار وسائل، حکمرانی اسلامی در عصر حاضر و در مقام پاسخگویی به اندیشههای رقیب و جهت احتراز از سعی و خطا و آزمونهای محتملالبطلان، چارهای جز نظام‌سازی مبتنی بر معارف وحیانی ندارد. اگر این مهم انجام نگیرد، کارآمدی نظام اسلامیِ متکی بر فقه شیعی و تئوری ولایت فقیه به خطر خواهد افتاد. در معارف وحیانی نیز محوریت با قرآن است، لذا نظام‌سازی قرآنی، ضرورتی است که در این زمان بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود از هیمن رو محمد عبدالحسینزاده با نظارت علمی حسین باباییمجرد؛ عضو پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در مقاله ای با عنوان «کشف و فهم الزامات و بایستههای نظام‌سازی قرآنی در جامعه اسلامی» به دنبال نیل به فهم صحیح از نظام‌سازی قرآنی، متکی بر رویکردهایی هستند که تا به امروز از ناحیه خبرگان این حوزه اتخاذ شده است. مدعای نگارندگان آن است که چنانچه گفتمان صائب از نظام‌سازی در میان نخبگان علمی فراگیر نشود، انتظار از تحقق نظام‌سازی قرآنی غیر واقعی خواهد بود.
این پژوهش با تکیه بر مطالعات کتابخانهای، ابتدا متکفل جمعآوری دادههای ناظر به رویکردهای مختلف نظام‌سازی شد. سپس بر مبنای رویکرد کیفی و برگزاری مصاحبههای عمیق نیمهساختاریافته از خبرگان حوزه نظام‌سازی، دادههای اولیه را تکمیل و فضا را مهیا نموده تا بر اساس نظریه دادهبنیاد و مبتنی بر رهیافت «استراوس» و «کوربین»، چارچوب مفهومی نظام‌سازی قرآنی استخراج شود. در مرحله بعد و به‌منظور اولویت‌بندی مؤلفه‌های الگوی مذکور متکی بر رویکرد کمی و با استفاده از تکنیک TOPSIS و نظرات مجدد خبرگان، اولویت‌بندی و اصلاح شد. در نهایت عرصه‌های مختلف نظام‌سازی به نظامپژوهی (نظامشناسی ناظر به تکوینیات، نظامیابی ناظر به تشریعیات و نظام‌سازی ناظر به اعتباریات) و نظامگزاری (ناظر به عرصه اجرا) تفکیک شده است.
این مقاله در فصلنامه علمی- پژوهشی حکومت اسلامی، سال 22، شماره 2، تابستان 1396، صفحه 77-57 به چاپ رسیده است.
علاقهمندان می توانند متن کامل مقاله را از اینجا مشاهده نمایند./ف