به گزارش سرویس مسائل مستحدثه پایگاه تخصصی فقه حکومتی وسائل ، طبق این تئورى ها، ممکن است با قرار دادن بدن انسان یا حیوانى در سرماى زیر صفر، حیات و زندگى او را متوقف ساخت، بدون اینکه واقعاً بمیرد، و پس از مدتى که لازم باشد او را در حرارت مناسبى قرار دهند و دوباره به حال عادى باز گردد.
براى مسافرت هاى فضایى به کرات دور دست که احتمالاً صدها یا هزاران سال طول مى کشید طرح هایى پیشنهاد شده که یکى از آنها همین طرح است که بدن فضانورد را در محفظه خاصى قرار دهند و آن را منجمد سازند، و پس از سالیان دراز به هنگام نزدیک شدن به کرات مورد نظر، با یک سیستم خودکار حرارت عادى به محفظه برگردد و آنها به حال عادى درآیند، بدون آنکه در حقیقت عمرى تلف کرده باشند!
در یکى از مجلّات علمى این خبر انتشار یافت که در سال هاى اخیر کتابى درباره منجمد ساختن بدن انسان به خاطر یک عمر طولانى به قلم «رابرت نیلسون» منتشر شده که در جهان دانش انعکاس وسیع و دامنه دارى داشته است.
در مقاله اى که در مجلّه مزبور در این زمینه تنظیم شده بود تصریح شده که اخیرا یک رشته علمى در میان رشته هاى علوم نیز به همین عنوان به وجود آمده است.
در مقاله مزبور چنین مى خوانیم:
«زندگى جاویدان، در طول تاریخ همواره از رؤیاهاى طلایى و دیرینه انسان بوده اما اکنون این رؤیا به حقیقت پیوسته است و این امر مدیون پیشرفت هاى شگفت انگیز علم نوینى است که «کریونیک» نام دارد (علمى که انسان را به عوالم یخبندان مى برد و از او همچون بدن منجمد شده اى نگهدارى مى کند به امید روزى که دانشمندان او را به زندگى دوباره بازگردانند).
آیا این منطق باورکردنى است؟ بسیارى از دانشمندان برجسته و ممتاز از جهات دیگر به این مسأله مى اندیشند و نشریاتى چون «لایف» و «اسکوایر» و همچنین روزنامه هاى سراسر جهان شدیداً به بحث درباره این مهم پرداخته اند و از همه مهم تر اینکه برنامه اى هم اکنون (در این زمینه) در دست اجراست».
چندى قبل نیز در جرائد اعلام شده بود که در میان یخ هاى قطبى که به گواهى، قشرهاى آن مربوط به چند هزار سال قبل بود، ماهى منجمدى پیدا شده که پس از قرار گرفتن در آب ملایمى زندگى را از سر گرفته و در مقابل دیدگان حیرت زده ناظران شروع به حرکت کرده است.
روشن است که حتى در حال انجماد، دستگاه هاى حیاتى همانند حال مرگ متوقف نمى گردند، زیرا در آن صورت بازگشت به حیات ممکن نبود.
از مجموع این گفتگوها نتیجه مى گیریم که متوقف ساختن و کند کردن فوق العاده حیات امکان پذیر است، و مطالعات مختلف علمى، امکان آن را از جهات مختلفى تأیید کرده است.
و در این حال مصرف غذاى بدن تقریباً به صفر مى رسد و ذخیره ناچیز موجود در بدن مى تواند براى زندگى کند آن در سال هاى دراز کافى باشد.
مسلمان خواب اصحاب کهف یک خواب عادى و معمولى مانند خواب هاى شبانه ما نبوده و خوابى بوده که کاملاً جنبه استثنایى داشته است، بنابراین جاى تعجب نیست که آنها در خواب طولانى خود نه گرفتار کمبود غذا شوند و نه ارگانیزم بدن آنها صدمه ببیند!
جالب اینکه از آیات سوره کهف درباره سرگذشت آنها بر مى آید که طرز خواب آنها با خواب هاى معمولى فرق داشته است:
وَ تَحْسَبُهُمْ أَیْقاظًا وَ هُمْ رُقُودٌ... لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرارًا وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا; آنها چنان به نظر مى رسیدند که گویا بیدارند (چشمشان باز بود)... اگر آنها را مشاهده مى کردى از وحشت فرار مى کردى و ترس سراسر وجود تو را فرا مى گرفت».
این آیه گواه بر آن است که آنها یک خواب عادى نداشته اند بلکه حالتى شبیه حالت یک مرده - با چشم گشوده - داشته اند.
به علاوه قرآن مى گوید: «نور آفتاب به درون غار آنها نمى تابید» و با توجه به اینکه غار در یکى از ارتفاعات آسیاى صغیر در منطقه سردى بوده، شرایط استثنایى خواب آنها را روشنتر مى سازد.
از سوى دیگر قرآن مى گوید: «... وَ نُقَلِّبُهُمْ ذاتَ الْیَمینِ وَ ذاتَ الشِّمالِ; ما آنها را به سوى راست و چپ بر مى گردانیدیم».
و این نشان مى دهد که آنها در حال یکنواختى کامل نبوده اند و عوامل مرموزى که هنوز براى ما ناشناخته مانده است (احتمالاً در هر سال یک بار) آنها را به سمت راست و چپ مى گردانده تا به ارگانیزم بدن آنها صدمه اى وارد نشود.
اکنون که این بحث علمى به قدر کافى روشن شد نتیجه گیرى از آن،در بحث معاد نیاز به گفتگوى زیادى ندارد، زیرا بیدار شدن پس از آن خواب طولانى بى شباهت به زنده شدن پس از مرگ نیست، و امکان معاد را به ذهن نزدیک مى کند.